In Ghana hangt er een groot taboe rond mensen met fysieke en/of mentale beperkingen. Zij krijgen niet de nodige (para)medische zorg, waardoor hun beperking alleen maar groter wordt en hun kansen alleen maar geringer.

In Sandema, een vergeten regio in het noorden van Ghana, probeert SOS Ghana een verschil te maken. Hun lokale partner Magreet overtuigde er ouders om hun kinderen, die niet kunnen lopen en zich voortslepen over de vloer, naar haar schooltje te sturen… De confrontatie was groot. Ondanks Magreets gebrek aan scholing en middelen, maar dankzij de dagelijkse basisoefeningen en aanmoedigingen om hun benen en de rest van hun lichaam soepel te houden, te versterken en te gebruiken, kon na 6 maanden één van de jongens kruipen, een dik jaar later kon hij staan met steun. Mochten er degelijke revalidatiemogelijkheden zijn, dan zou dit nog veel beter kunnen…

In het ziekenhuis is geen ruimte, noch materiaal of middelen om degelijk te kunnen revalideren met patiënten. Van nazorg voor mensen die een breuk of operatie ondergingen, is geen sprake. Ook het ziekenhuis is zoekend naar mogelijkheden en toont zich bereid om een fysiotherapeut voor revalidatie ter beschikking te stellen van het community center.

Wat doen SOS Ghana en WMH?

SOS Ghana laat deze mensen niet in de steek. De revalidatieruimte dient te worden aangepast door lokale ambachtslieden. We Make Hope biedt financiële ondersteuning bij de aankoop van een duurzame basisuitrusting zoals een loopband, trainingsfiets, trampoline, behandeltafel…